Σεπτέμβριος....Ανοίγουν πάλι τα σχολεία...

 

Παιδί μου,

Καταλαβαίνω  την ανυπομονησία και τον ενθουσιασμό σου...Θα δεις πάλι τους φίλους και τους συμμαθητές σου. Θα παίζετε πάλι στο προαύλιο, μαζί στο μάθημα και στις αταξίες.

 

Παιδί μου,

Καταλαβαίνω την ανησυχία σου. Αναρωτιέσαι ποιον δάσκαλο θα έχεις πάλι φέτος, καθώς οι εκπαιδευτικοί δυστυχώς είναι πλέον «επαγγελματίες τουρίστες» ή καλύτερα να πούμε «πρόσφυγες του επαγγέλματος». Σκέφτεσαι αν θα είναι καλός ο δάσκαλός σου στην παράδοση και πόσες εργασίες θα έχεις μετά για το σπίτι. Ξέρω, το μαρτύριο με τις φωτοτυπίες είναι καθημερινό στοίχημα.

 

Παιδί μου,

Καταλαβαίνω τον φόβο, για το νέο σου ξεκίνημα. Είναι μια καινούργια εμπειρία.

Είτε αυτό λέγεται Δημοτικό, είτε Γυμνάσιο, είτε Λύκειο/ΕΠΑΛ. Κάθε σου νέο ξεκίνημα, είναι και για εμάς μοναδική εμπειρία.

Παιδί μου,

Καταλαβαίνω τη δυσαρέσκειά σου, όταν γονείς και εκπαιδευτικοί σε φορτώνουμε με υποχρεώσεις, δραστηριότητες και ευθύνες, περισσότερες απ’ όσες αναλογούν στην ηλικία και στην ψυχοσύνθεσή σου.

 

Παιδί μου,

Καταλαβαίνω οτι είσαι ένα παιδί. Μη βιαστείς να μεγαλώσεις. Ζήσε το κάθε σκαλοπάτι της ζωής σου.

 

Παιδί μου, Καταλαβαίνω οτι θές χρόνο να είσαι απλά εσύ. Θες να παίξεις, να έχεις ελεύθερο χρόνο.

Όμως κατάλαβέ με και εσύ....

θέλω να σου δώσω γνώσεις, να σε βοηθήσω να αναπτύξεις την κρίση και την προσωπικότητά σου.

Να βρεις τη φωνή σου. Τη δική σου ελεύθερη φωνή.  Να σταθείς στα πόδια σου, να ανοίξεις τα φτερά σου με θάρρος στο αύριο, το οποίο ανοίγεται μπροστά σου.

Θέλω να σου δώσω νέες δυνατότητες εξέλιξης και νέες ευκαιρίες, τις οποίες ίσως εγώ δεν μπόρεσα να έχω, όχι όμως βλέποντας σε ως συνέχεια μου, αλλά ως μια ανεξάρτητη οντότητα. Έτσι ίσως σε πάω σε δραστηριότητες όπως χορό, θέατρο, άθληση, ξένες γλώσσες και η/υ.

Δεν θα σε πάω εκεί για να «σκοτώσω» τον χρόνο μου, ή για επίδειξη χρήματος, ή για συναγωνισμό με άλλους γονείς για ποιανού το παιδί είναι γραμμένο στις πιο δημοφιλείς δραστηριότητες. Φυσικά  ούτε για να έχω ελεύθερο χρόνο για μένα ή για καφέ, όπως θα ακούσεις άλλους να με κατηγορούν. Θέλω απλά να έχεις σήμερα ευκαιρίες, ώστε αναπτύσσοντας τις δεξιότητές σου, αύριο να κάνεις τις δικές σου επιλογές.

 

Παιδί μου,

Καταλαβαίνω ότι θυμώνεις όταν σε αγνοώ, ή σου φωνάζω άθελά μου. Πίστεψε με, μετά θυμώνω περισσότερα με μένα που σου φώναξα. Σου ζητώ συγνώμη που ξεσπώ. Δεν θα έπρεπε. Δεν φταις εσύ. Ο θυμός και τα νεύρα σου είναι φυσιολογικά, απλά χτυπάνε στο δικό μου παιδί μέσα μου. Το παιδί μέσα μου απαιτεί τη ζωή που δεν έζησε. Είναι δικό μου λάθος το ξέσπασμά μου. Όχι δικό σου.

 

Παιδί μου,

σε παρακαλώ τώρα που θα πας πάλι πίσω στο σχολείο, και  θα δεις τις παρέες σου, μη βιαστείς να κρίνεις αρνητικά τους συμμαθητές σου. Να κοιτάς με τα μάτια, να ακούς με τα αυτιά σου, αλλά άκου και την καρδιά σου. Ίσως κάποια παιδιά είναι πιο ντροπαλά, προσπάθησε να τα πλησιάσεις εσύ και βοήθησέ τα να σου ανοιχτούν αυτά. Αν δείς κάποιο παιδί να γίνεται στόχος επικριτικών σχολίων απαιτώ να μην γίνεις ένας ακόμη θύτης, αλλά να σταθείς δίπλα σε αυτό το παιδί και να ενημερώσεις το δάσκαλό σου. Αν τυχόν είσαι στόχος αρνητικών σχολίων, είμαι δίπλα σου, και πρώτα θέλω να με εμπιστεύεσαι ώστε να μου μιλήσεις ανοιχτά για να μπορέσω να σε βοηθήσω. Η βία δεν είναι λύση να θυμάσαι. Οποιαδήποτε μορφή βίας (σωματική, λεκτική, συναισθηματική) γεννά βία. Ο θύτης κάποτε ίσως υπήρξε θύμα. Να ξέρεις με ενδιαφέρει να είσαι πρώτα άνθρωπος και μετά επιστήμονας. Τα πτυχία δεν σε κάνουν άνθρωπο, η παιδεία και η συμπεριφορά σου σε κάνουν.

 

Παιδί μου,

Είμαι δίπλα σου, πιστεύω σε σένα, προχώρα με θάρρος μπροστά.

 

Παιδί μου, 

Μια νέα σχολική χρονιά ξεκινά αύριο, με  νέες εμπειρίες, με  νέες ευκαιρίες, με νέες γνώσεις.

Άδραξε τη κάθε στιγμή, άνοιξε τα μάτια σου και πέτα με τα φτερά της γνώσης και της δράσης.

 

 

ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ   !!!!!

 

Μαριάννα Ρόμπολα

Φιλόλογος