Της φωτεινής Τσιτσώνη-Καβάγια
11 του Σεπτέμβρη του 2023, και το σχολείο, ανοίγει και πάλι την αγκαλιά του, για να υποδεχτεί τόσο τα πρωτάκια του, όσο και τους μαθητές όλων των τάξεων, και να γεμίσει ξανά η αυλή του από τις φωνές τους, τα ξεφωνητά, τα γέλια, τα σκιρτήματα, τον ήχο του κουδουνιού, κι όλα κι όλοι, ν’ αγιαστούν απ’ τον αγιασμό και τις ευχές του ιερέα, μαθητές, δάσκαλοι, αίθουσες, θρανία έδρες, χάρτες ,πίνακες…
Κι είναι που περιμένουν ύστερα και η Γραφή και η Ανάγνωση, τα Μαθηματικά και τα θρησκευτικά και η Ιστορία…οι Εκδηλώσεις και οι πάσης φύσεως Δράσεις και Γιορτές και Εκδρομές και.. τόσα άλλα! Μαθήματα και επικοινωνίες, που γίνονται με αγάπη, με της καρδιάς τους χτύπους και με του νου τα φτερουγίσματα!
Κι ο δάσκαλος, μέσα σε όλα αυτά, ο λειτουργός της παιδείας, θα συνεπαίρνει τους μικρούς μαθητές του, σ’ ένα ταξίδι γεμάτο σοφία, γνώση αλλά και αγάπη, αγάπη για το Θεό, την πατρίδα και τον τόπο!
Και είναι πραγματικά, ο κάθε δάσκαλος και μια ιστορία, μια θυσία, ένα πάθος, ένα πάθος, που, είναι και η θυσία του ίδιου του ατόμου!...
Άλλωστε από την ετυμολογία της ίδιας της λέξης, «Διδάσκαλος», είναι αυτός που διδάσκει, που διαφωτίζει, που ερμηνεύει, που δείχνει, που οδηγεί τον μαθητή στο δρόμο καλού!
Διδάσκαλος-δίδω, + δείκνυμι+διδάσκω +οδηγώ τους άλλους (μαθητές), στο καλό!
Και είναι σκληρή αλλά και μεγαλειώδης η αλήθεια του! Σώνεται, σαν της φλόγας το κερί, ικανοποιώντας τη δίψα της γνώσης και φωτίζοντας των μαθητών του τις συνειδήσεις! Η ζεστασιά της αγάπης του, αγκαλιάζει πολλές φορές τις παγωμένες ψυχές τους, δηλ. το έργο του, δεν παραμένει σε «χαρτιά ψυχρά και διπλώματα!»…
Κι έτσι, με τον ικανό δάσκαλο, το Σχολείο, γίνεται ένας βασικός θεσμός της κοινωνίας, όπου, ο μαθητής, ξεπερνώντας την πίεση του διαβάσματος και των μαθημάτων, αποκτά οπλισμό, που, τον παίρνει μαζί του όσο ζει, και τον χρησιμοποιεί, για να πολεμάει της ζωής τις απαιτήσεις, διαμορφώνοντας έτσι και αναπτύσσοντας την προσωπικότητά του! Οπλίζεται με θάρρος, αποφασιστικότητα, υπομονή και επιμονή!
Σχολείο! Το δεύτερο σπίτι του μαθητή, ένα σπίτι πνευματικό, μια μεγάλη οικογένεια, όπου το παιδί, όχι μόνο αποκτά γνώσεις και εφόδια πνευματικά, για να μπει στο δρόμο της ζωής, της αρετής, της μάθησης, όπου, αλλά, καλλιεργείται και στη φαντασία του, την κρίση, τη δημιουργικότητα, τη συνεργασία, το ομαδικό πνεύμα, την αλληλεγγύη, το σεβασμός προς το συμμαθητή και στη διαφορετική άποψη, την αγωνιστικότητα, τη δημοκρατική συνείδηση και την ευγενή άμιλλα!
Σχολείο, λοιπόν! Το δεύτερο σπίτι του μαθητή, όπου, παράλληλα με την οικογένεια, που σίγουρα έχει τον πρωταρχικό ρόλο, διαπλάθεται ο χαρακτήρας του!
Σχολείο! Το δεύτερο σπίτι του μαθητή, όπου οικοδόμος είναι ο δάσκαλος, που βάζει το θεμέλιο, πάνω στο οποίο χτίζεται το «ευγενές οικοδόμημα», που λέγεται ΑΝΘΡΩΠΟΣ!
Σμίλεψε, λοιπόν, πάλι κι εφέτος, Δάσκαλε, ψυχές,
Κι ό,τι σου απόμεινε ακόμα στη ζωή σου,
Μην το αρνηθείς,
Θυσίαστο, ως τη στερνή πνοή σου!
Θέμελα βάλε τώρα πιο βαθιά,
Ο πόλεμος να μην μπορεί να στα γκρεμίσει!
Σκάψε βαθιά! Τι κι αν πολλοί σε έχουν λησμονήσει!
Θα θυμηθούνε κάποτε κι αυτοί το χρέος που βαστάς σαν Άτλαντας στην πλάτη!
Υπομονή! Χτίζε σοφέ, της κοινωνίας το παλάτι!
Έτσι, λέει ο Κ.Παλαμάς. Χτίζει ο δάσκαλος της κοινωνίας το παλάτι στου χρόνου την πορεία, του χρόνου που είναι αμείλικτος σαν το τρεχούμενο νερό! Οργώνει με το αλέτρι του γερά μες στις ψυχές που του λαχαίνουν σπέρνοντας τη θεία σπορά, και, σαν φτάνει του θερισμού ο καιρός, αυτός αναγαλλιάζει! Κι όλα τότε γι’αυτόν είναι θεία ευλογία!
Καλή δύναμη και καλή, ευλογημένη και δημιουργική σχολική χρονιά σε όλους!
