Την Τρίτη στη λαϊκή, έγινα θεατής σε ένα αξιοσημείωτο περιστατικό.
Στο διάδρομο προς τους πάγκους των ρούχων, κόσμος περιδιάβαινε. Άλλοι δοκίμαζαν, άλλοι διάλεγαν ή αγόραζαν.
Κάποια στιγμή στο εμπορικό δρομάκι μπήκε μια παρέα. Ένας κύριος σε αναπηρικό καροτσάκι, κινούμενο από τον ίδιο. Πλάι του άλλα 4-5 άτομα. Τους ακολουθούσε το σκυλάκι τους, καφέ, το οποίο άκουγε στο όνομα Μπο. Δίπλα στον κύριο ένα κοριτσάκι περπατούσε και του μιλούσε συνέχεια:
-Λες να βρούμε?
-Είμαι σίγουρος, ναι θα βρούμε!!
-Όλο κουρτίνες βλέπω και πιτζάμες. Πουθενά δεν βλέπω άσπρο πουκάμισο.
-Συνεχίζουμε πιο κάτω.
Ο κύριος κυλούσε το καροτσάκι με υπομονή από πάγκο σε πάγκο.
‘Ποιός πάγκος άραγε να έχει πουκάμισο για την παρέλαση’, μονολογούσε η μικρή.
«Να ρωτήσουμε αυτόν», είπε ο κύριος.
Μετά από αρκετό ψάξιμο στους πάγκους, και αφού την έχασα για λίγο από τα μάτια μου, καθώς ψώνιζα και εγώ, είδα με χαρά οτι βρήκε το πουκάμισο που έψαχνε. Έλαμψε το πρόσωπο της και χοροπηδούσε ευτυχισμένη.
Δεν άντεξα. Την πλησίασα και της χαμογέλασα. Μου ανταπέδωσε ένα ζεστό, ειλικρινές αθώο χαμόγελο.
Δεν πρόλαβα να μιλήσω.
«Για την παρέλαση μου λέει»
Της ευχήθηκα καλή πρόοδο και συνέχισα τα ψώνια μου.
Η οικογένεια αυτή των Ρομά μας συγκίνησε όλους.
Περήφανη και η μικρή για τη συμμετοχή της στην Εθνική Επέτειο της 28ης Οκτωβρίου.
Συγχαρητήρια στους γονείς και στους εκπαιδευτικούς, οι οποίοι εμπνέουν τη νέα γενιά.
Μαριάννα Ρόμπολα
Φιλόλογος
