Και πού ν’ αρχίσ’ για τα καλά ο προεκλογικός πυρετός!

Τώρα είμαστε μόνο στα …δέκατα αλλά φροντίζ’νε οι υποψήφιοι να δείχ’νε πού θα πάει το πράμα. Δε μπρολαβαίν’ να αποσώσ’ ένας νια παρέμβασ’, τ’ ρίχνονται οι άλλ’.

Κι όχ’ τίποτ’ άλλο, αλλά τ’ τα χών’νε επί προσωπικού. Ώπα παιδιά, όλ’ θα πάρ’τε, αρκεί να μη βιάζεστε! Δε γκατέχ’ κανένας τ’ν απόλυτ’ αλήθεια, ούτε εσείς, π’ κρίν’τε τ’ς αλλ’νούς, είστε οι τέλειοι υποψήφιοι και πρέπ’ όλ’ μας να ρ’χτούμ’ απάνω σας να σας ψηφίσουμε. Έχ’τε κοντά 9 μήνες καιρό να ξεδιπλώσ’τε τ’ς σοφίες σας και τα σχέδιά σας, για να μας «ψήσ’τε» να σας προτιμήσουμε. Κι εδώ π’ τα λέμε, όταν κάποιος έχ’ περάσ’ από αξίωμα κι έχ’ κριθεί και καταδικαστεί στ’ συνείδησ’ των πολιτών, ε, μη μπεριμέν’ να τα ξεχάσουμε κι όλα.

Δοκ’μάστ’κες κι απέτ’χες, κύριε ή κυρία, τι θα ’ναι διαφορετικό απάνω σ’ τώρα; Θα βάλ’ς άλλ’ μάσκα; Και για να μη λέω πολλά - γιατί έχω κι άλλα γαργαλιστικά να σας πω- ο κόσμος πρέπ’ να προτιμήσ’ ανθρώπ’ς π’ δεν έχ’νε δοκιμαστεί, έχ’νε όμως παρουσία στα κοινά, όχ’ κομήτες και με κάποιο τρόπο έχ’νε ωφελήσ’ τ’ν πόλ’ και τ’ν περιοχή με τ’ς ενέργειές τ’ς, απ’ όποιο πόστο κι αν βρέθ’κανε. Με αποδείξεις όμως, όχ’ με κ’βέντες…

Η επικαιρότητα έχ’ και πάλ’ θλιβερό πρωταγωνιστή τ’ Δημαρχάρα μας. Παιδιά, αυτός έχ’ κόψ’ λουρί, να μ’ το θυμ’θείτε!

Τ’ν έχ’ ψωνίσ’ για τα καλά! Άμα τ’ χαλάς τα (μεγαλεπήβολα) σχέδια σ’ έχ’ κάν’ κατευθείαν εχθρό και φωνάζ’ τ’ν αστυνομία να σε συλλάβ’! Γιατί εγώ τώρα θ’μήθ’κα εκειόν το ντούλντα τ’ς Χρυσής Αυγής με το «εγέρθητω»; Αμ, σας το ’πα σε προηγούμενο φύλλο πως έχ’ κόψ’ τα χαπάκια πο’ παιρνε, π’ τονε μολαϊμίζανε, γιατί νόμ’σε πως έγινε καλά μοναχός τ’. Αϊ κράτα τον τώρα!

Αλλά κι εσύ, μωρέ ξάδερφε, πες τ’ καμιά κ’βέντα, εσένα π’ σ’ ακούει. Άσ’ τ’ μασαμπούκα, πο ’εις γίν’ τετράπαχος απ’ τα κοψίδια.

Και κυκλοφοράει στ’ν πιάτσα πως σ’ φεύγ’νε κάτ’ ηχηρές και …μυρωδάτες στο δρόμο. Σε σχολιάζ’νε, να ξέρ’ς!

Ο ηθικός όμως, ο άμεμπτος, ο καθαρός, μάλλον τ’ς κάν’ τ’ς λαδιές τ’, για πραματάκια κρίσιμα, π’ νομίζ’ πως θα τ’ φέρ’νε ψήφ’ς. Χρησιμοποιεί τ’ μπεριουσία τ’ Δήμ’ λες κι είναι δ’κιά τ’.

Ακούγεται και γράφεται για δαν’κά απορριμματοφόρα σε ιδιώτ’ (και τ’ βάν’ και τ’ βετζίνα), για «αόρατους» διορισμούς κι άλλα κόλπα.

Όλα τέλεια, όλα ανατρεπτικά.

Να δείτε πώς θα φύγ’τε όλ’ νύχτα και θα βάλουμε εμείς τ’ βετζίνα στο ανατρεπόμενο π’ θα σας κ’βαλάει για να σας αδειάσ’ σε κανιά λάκα. Εκεί να δείτε θεαματική ανατροπή. Ακούς θράσος, να νομίζ’τε πως θα ξαναβγείτε κιόλας!

Και κλείνω ξανά με νέο Δεσπότ’. Δραστήριος, σβούρα, δεν κάθεται στιγμή, τ’ς έχ’ ολ’νούς να τρέχ’νε, θέλοντα και μη, σ’μάδ’ πως ήρθε ορεξάτος για δ’λειά. Αυτό είναι καλό, δε λέω. Όμως κάτ’ δε μ’ κάθεται καλά. Παρ’ ότ’ θεοσεβούμεν’, δε μ’ αρέσ’ π’ ξεκίν’σε κι αυτός με προσκυνήματα λειψάνων Αγίων. Γιατί δεν τ’ς αφήν’τε στ’ν ησυχία τ’ς, ν’ αναπαυτούνε κοντά στον Κύριο; Όποιος θέλ’ να παρακαλέσ’ έναν Άγιο, να προσευχηθεί σ’ αυτόν, θα το κάν’ μοναχός τ’. Γιατί πρέπ’ να τρέχ’ ο κόσμος να προσκ’νάει κάρες, χείρες, πόδες, παντόφλες, εσθήτες κλπ; Δέσποτα μ’, άμα το κάν’ς να μας βοηθή’εις στ’ν πίστη μας, έχ’ καλώς, αλλά το κάν’ς με λάθος τρόπο. Έτσ’ προκαλείς τον κόσμο. Άμα όμως το κάν’ς για να μά’εις χρήμα, τότε θα σ’ αποκηρύξω. Η πίστη μας και η αγαθή μας πρόθεσ’ δεν πρέπ’ να γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης. Ήδη οι εχθροί μας μάς κ’βεντιάζ’νε και μας περιμέν’νε στ’ γωνία.

Μη τ’ς δίνουμε κι εμείς τροφή για σχόλια…